‘अब भ्रष्टाचारमा मीटु अभियान चलाऔं’ !

बाहिरबाट हेर्दा ईज्जतदार, सबैले मानेको तर महिला हिंसा गर्ने पुरुषको मुखटा हटाउने काम मीटु अभियानले गर्‍यो । प्रतिष्ठित भनिएका व्यक्तिले कसरी जागिरको प्रलोभन देखाएर, सहयोग गरेजस्तो गरेर महिला हिंसा गर्छन् भन्ने कुरा यो अभियानले बाहिर ल्यायो ।

सरिफ पनि देखिनुपर्ने, तर नचाहिने काम गर्नेको विरुद्धमा महिलाहरू बोल्दैनथे । पीडकद्वारा महिलालाई यो घटना सार्वजनिक गरिस् भने पनि मेरो के जान्छ ? यो कुरा बाहिर ल्याइस् भने तेरै बेइज्जत हुन्छ भनिथ्यो । अर्कोतिर समाजले पनि हिंसा परेकी महिलालाई नै दोषी ठान्थे । तै उच्छृंखल नभए समाजले किन हमला गथ्र्यो भन्ने गरिन्थ्यो । जसले गर्दा आफूमाथिको हिंसा धेरै महिलाहरूले सहे ।

तर, मीटु अभियान चलेपछि उनीहरुले म पनि प्रताडीत हुँ भन्न थाले । मैले पनि हिंसा सहेकी हुँ, मलाई पनि फलानाले यसरी हिंसा गरे भनेर आउन थाले । यो अभियान आएपछि बाहिरबाट हेर्दा राम्रो भनिने मान्छे कति खराब रहेछ भन्ने सार्वजनिक हुन थाल्यो ।

भारतमा महिला हिंसा गर्ने कलाकारले चलचित्र पाउन छाडे । महिलाहरूले निकै ठूलो हिम्मत गरेर यस्तो कुरा बाहिर ल्याएका थिए । नेपालमै पनि यस्तै थुप्रै घटना सार्वजनिक भए । छद्मभेषीहरूको वास्तविकता सार्वजनिक हुन थाल्यो । मन्त्रीले राजीनामा दिनुपर्ने अवस्था आयो ।

त्योभन्दा पनि महत्वपूर्ण कुरा, पीडितलाई समाजले हेर्ने दृष्टिकोणमा पनि परिवर्तन आयो । आवाज उठाउँदा पीडितको बेइज्जत त हुँदो रहेनछ भन्ने स्थापित भयो । यसबाट मेरो दिमागमा के कुरा आयो भने आखिर आफूमाथि भएको हिंसाको कुरा लुकाउन हुँदो रहेनछ ।